Էսսե

Այս պատմվածքում խոսվում է այն մասին, որ հեղինակը իր երազի մեջ լսում է մի ձայն: Հեղինակը ուշադիր լսում էր այն, ինչ ասում էր ձայնը:

Ձայնը ասում էր, որ մի 100 տարի առաջ իրենց քաղաքում երկնքից մի գլան է իջնում իրենց քաղաքի վրա: Նրանք ցանկացել են ինչ որ ձևով վնաս տալ գլանին, բայց չեն կարողացել: Գլանը գլորվել է, բայց շատ ուշ վերադարձել և հասցրել է նրանց շատ մեծ կորուստներ: Հետո ձայնը ասաց, որ ինքը կարծում է որ իրենք մակաբույծներ են և ապրում են այդ մարդու ձախ ձեռքի ցուցամատի և միջնամատի հոդերի մեջտեղը: Ձայնը խնդրեց մարդուց, որ նա ձեռքի այդ մասը չքորի: Հեղինակն ասաց, որ կանի այն ամենը, որպեսզի այդ մակաբույծները կարողանան ապրել: Հեղինակը արթնացավ և շտապեց դեպի դեղերի տուփը: Նա վերցրեց այնտեղից բինտ և կապեց իր ձախ ձեռքի այդ հատվածը: Շաբաթվա վերջում նա հանեց այդ բինտը: Դա մակաբույծների համար շատ մեծ ժամանակ էր, որ նրանք կարողանան 20-30տարի հանգիստ ապրել: Հեղինակը մեզ ասում է, որ մեր կյանքը կարող է կախված լինել ինչ որ մեկից: Այդ մարդը կարող էր նաև չօգնել իրեն կանչող ձայնին` իմանալով, որ դրանք իր վրա ապրող մակաբույծներ են, բայց նա օգնեց քանի որ հասկացավ, որ իր երկիրն էլ կարող է ինչ որ մեկի մատների մեջ տեղակայված լինել: