Զահրատ

Զահրատ (Զարեհ Յալտըզճյան): Ծնվել է 1924թ Կ.Պոլիսում, մահացել` 2007թ: 1942թ-ին ավարտել է Կ.Պոլսի Մխիթարյան լիցեյը: Աշխատել է պոլսահայ թերթերի, հանդեսներրի խմբագրություններում: <<Սան>> պարբերաթերթի խմբագիրն է եղել: Նրա առաջին բանաստեղծությունը լույս է տեսել 1943թ: Նրա բանաստեղծություններից է <<Զերո>>ն որը շատ տպավորիչ է:

Զերո

Մեկ անգամ մեկ մեկ
Մեկ անգամ Կիկո զերո

Երկու անգամ մեկ երկու
Երկու անգամ Կիկո զերո

Տասն անգամ մեկ տասը
Տասն անգամ Կիկո զերո

Հարյուր անգամ մէկ հարյուր
Հարյուր անգամ Կիկո՝ մենք։

Հետաքրքիր թեմաներից է Զահրատի <<Կիկոյապատումը>>: Կիկոն սովորական, պարզ մարդ է իր բազմաթիվ հոգսերով և շատ քիչ ուրախ կյանքով, իր մտածմունքներով և փոքրիկ երջանկությամբ:

ՄԺԵՂԻ ՀԱՇԻՒ

Երբ ամուսնացաւ
Կիկօ խորհեցաւ
Սենեակին մէջը որքան մժեղ կայ
Կէսն իրեն երբ գայ
Կէսն ալ իր կնոջ կ’երթայ- կը կիսուի-

Բայց մժեղները- աշուն էր- շատցան
ու հիմա նորէն
Մժեղը նոյնքան
Կին մ’ալ աւելի

ՏԱՐԲԵՐՈՒԹԻՒՆ

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր
Ուր որ կը նայի կապոյտ կը տեսնէ
Երկինքը կապոյտ – ծովերը կապոյտ
Սիրած աղջկան աչքերը կապոյտ
Ուր որ կը նայի կապոյտ կը տեսնէ

Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի –
Կ՚ ըսես ծովերը կապոյտ էին միշտ
Կ՚ ըսես երկինքը կապոյտ էր արդէն
Չի հաւատար որ – նոր տեսայ կ՚ ըսէ
-Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր
ՀԻՄԱ կապոյտը կապոյտ կը տեսնէ